Vrijdag
Vandaag staan we vroeg op, Edinburgh, Schotland staat op het programma!
Het bijwonen van de taptoe, The Royal Edinburgh Military Tattoo, staat al jaren op ons verlanglijstje.
Vandaag staan we vroeg op, Edinburgh, Schotland staat op het programma!
Het bijwonen van de taptoe, The Royal Edinburgh Military Tattoo, staat al jaren op ons verlanglijstje.
Het plan was lang dat we dan daar een lang weekend van zouden maken, maar nu zitten we er op slechts 3 uurtjes rijden vandaan.
En vandaag is het dan zover!
De heenweg heb ik over de mooie oude A7 The Borders Historic Route gepland. Terug zal het donker zijn, dus dan nemen we de snelste weg, wat nog steeds grotendeels binnendoor is. Snelwegen zijn schaars hier.
De Q-Park in het centrum hebben we ook vast gereserveerd zodat we zeker weten dat we een parkeerplekje vlakbij hebben.
De ingang daarvan blijkt best goed verstopt, maar dat kleine roldeurtje gaat toch maar mooi open als we eraan komen rijden!
We lopen eerst maar eens naar Edinburgh Castle waar het allemaal staat te gebeuren. Vanaf daar willen we dan de Royal Mile aflopen. En verder zien we het wel.
Op weg daar naartoe zien we de route vrijgemaakt worden.
You can't park there mate!
We zijn al absoluut geen stadsmensen, we vinden het al gauw veel, maar jeez hier is het écht abnormaal druk!!! Je kunt er over de koppen lopen.
Heel toevallig komt er net een tafeltje vrij bij een koffietentje en we weten niet hoe snel we die vrijgekomen stoeltjes moeten kapen. Met een heerlijk broodje en een koffietje laten we het allemaal maar eens op ons inwerken.
Uiteindelijk verzamelen we genoeg moed om ons in die drukte te mengen en een rondje Royal Mile en omstreken te doen.
We wippen ook even binnen bij de St. Giles Cathedral. Altijd een oase van rust, zo'n kerk. Maar niet hier, niet vandaag.
Alleen al voor de taptoe zijn er 17.600 (twee voorstellingen van 8800 stoeltjes per keer) mensen op de been. Waar wij er ook 2 van zijn, dus het is niet aan ons om er iets van te vinden (maar dat doen we wel...).
Voor de mooie stad zelf komen we nog wel een keer terug, we zijn hier voor de taptoe.
Wist je dat... het woord taptoe van doe den tap toe komt? Een militair trommelsignaal om aan te geven dat de kroegen dicht moesten en de soldaten terug naar hun kazernes.
Wel nog even poseren voor The Whisky Trail, de zaak waar ik in 2017 een set mooie whisky glazen kreeg van mijn jongens, toen we met z'n drieën op motorvakantie in Schotland waren.
Magda past ook nog even een mooie sweater in een van de ontelbare Schotland merchandise winkeltjes. In no-time staat er een heel irritante Pakistaanse verkoopster in haar nek te hijgen of ze kan helpen en de 'NEE' van Magda maar niet wil begrijpen.
Heel snel weer weg hier, dan maar geen sweater.
Alleen nog even naar The Nut Cracker Christmas Shop, waar ze wel normaal doen. Ook Schotland is in het vervolg vertegenwoordigd in onze boom.
We vinden een iets minder drukke zijstraat waar ook net mensen van het terras vertrekken. Mooi plekje voor ons.
Naarmate het tijdstip van de eerste show nadert trekt ook de massa hier weg.
Het wordt voor ons ook zoetjes aan tijd om weer richting kasteel te gaan.
Onze kaartjes zijn gelukkig inclusief fast track zodat je minder lang in de rij hoeft te staan. Dat scheelt dan weer.
Als de poorten opengaan loopt de massa het kasteelterrein op, richting tribunes.
Langs de kant staan stewards met gele vestjes het geheel te begeleiden. Een van die stewards is een knaap van misschien 20. Een iel ventje, lang haar, afhangende schouders, sloom uit de ogen kijkend... Roept die ineens met een zeer luide warme basstem Please keep your tickets ready! Die zit op een zang- of theateropleiding.
We dachten al dat we mooie plaatsen geboekt hadden, maar het had echt niet beter kunnen zijn! We zitten exact in het midden, Magda rechts van de middenlijn, ik links.
Dat groene vlak en dan die blauw omrande plaatsen.
De show is GEWELDIG! Moeilijk vast te leggen in foto's en filmpjes, je moet er eigenlijk gewoon bij zijn. Er onderdeel van zijn.
Zoals bijvoorbeeld als iedereen opstaat voor de National anthem, het Britse volkslied. De massaliteit van al die pipers, blazers en slagwerkers die als één geheel klinken. Of aan het eind, wanneer op alle trappen zangeressen staan en zo'n 30 violisten langs de rand... Kippenvel!
Bij één onderdeel, jongleren met geweren kun je leren, kijken we elkaar aan en weten we precies wat we willen zeggen. Weet je nog, die film?
We hebben geweldig genoten en het had voor ons nog wel een uurtje langer mogen duren. Maar aan alles komt een eind.
Een van de filmpjes die Magda heeft gemaakt:
De 8800 mensen die het kasteel uitstromen mengen zich met de 8800 die staan te wachten voor de volgende show. Wij sneaken snel de bocht om, weg van het kasteel, weg uit de stad. Edinburgh gaan we nog wel een keer bekijken op een rustiger moment. Een regenachtige zondagnacht of zo.
Onderweg naar de Q-Park proberen we nog bij een of twee tentjes een plekje te vinden om te eten, maar dat geven we snel op.
We rijden naar een buitenwijk waar we een Pizza Hut spotten.
Eenmaal binnen is het een complete chaos door een kinderfeestje. Zo'n 15 gillende en krijsende kinderen van een jaar of 13. We zoeken een minder lawaaiig hoekje op en proberen wat te bestellen.
We schrikken van de prijzen. Een simpele pizza, 23 euro?! Magda probeert een van de menu-deals, maar eenmaal gekozen komt daar toch weer van alles bij waardoor we ons belazerd voelen. Maar murw geworden bestellen we dan maar.
QR code van de tafel scannen, het onmogelijke menu doorlopen en uiteindelijk proberen te betalen. Daar ook nog eens de vraag hoeveel (niet of) fooi je wil geven en moeten ze ook nog je naam en alles van je hebben. Plus de mededeling (niet vraag) dat je deals in je mail gaat krijgen.
Zelfs Magda bereikt wel eens het punt van JETZT REICHT'S.
Met een Whopper in de mik, in plaats van een pizza, aanvaarden we de thuisreis. Een uurtje of 3 door de donkere nacht.
In Groot-Brittannië is het buiten de stedelijke gebieden aarde- en aarde donker. En in elke kilometer weg zitten wel 2 of meer, al dan niet, flauwe bochten.
Mooi rijden, maar 's nachts wel wat intensief.
Moe maar voldaan parkeren we rond een uur of 01:00 Donald weer onder ons appartement.
Top dag gehad!!!