We hebben allebei heerlijk geslapen en worden om klokslag 7:00 wakker getetterd door de omroepinstallatie met de gebruikelijke aankondigingen. Ontbijtbuffet wordt geserveerd op deck 6, de shop is open, koffie op deck 7, blablabla... Alles om iedereen maar op tijd wakker te krijgen zodat iedereen ook op tijd bij zijn auto is als alles moet gaan rijden.
Even snel douchen, aankleden en naar deck 6 dan maar.
De mensen van de bediening liepen hier gisteravond tot laat het diner te doen en zijn nu alweer een tijdje bezig met het ontbijt. Best buffelen voor de uiterst vriendelijke en gedienstige Filipijnen en de enorm norse oostblokkers. Een wereld van verschil en ik vraag me oprecht af hoe dat achter de schermen gaat.
Schuin achter mij zitten twee vriendinnen en ja hoor, zo'n klaagstem. Ik zeg tegen mezelf, kom op Maud, je moet wel goed voor jezelf zorgen! demonstreert Maud haar innerlijke kracht naar haar vriendin.
For f*ck's sake Maud! Het is 8:00 uur 's ochtends en je bent samen op vakantie!! Neem een voorbeeld aan de tafel naast je; twee motormaatjes; dikke wallen onder de ogen van het doorzakken gisteren, ongeschoren koppen, haren door de war en nu alweer de slappe lach samen.
Hoe meer ik er op let (moet ik niet doen) hoe meer het opvalt. Wat een geklaag en wat een zelfmedelijden is het vaak als je 2 of meer vrouwen samen treft.
Ondertussen varen we de haven van Newcastle binnen.
En ja hoor, elke overtocht is er minstens 1...
De Brede Bakken Baan kan niet fatsoenlijk gelost worden want er is weer iemand die het niet begrepen heeft. Een dikke walk of shame natuurlijk als ze zich door de, door hen veroorzaakte, opstopping heen moeten worstelen om bij de auto te komen. Niemand die iets zegt... heel veel mensen die er wat van vinden. Alleen in onze auto al minstens 50% van de inzittenden.
We rijden via de doorgaande weg Newcastle uit, maar al snel willen we 'weg van de snelweg'. Magda neemt het over van TomTom en we duiken het plaatsje Heddon-on-the-Wall in.
Hier vind je resten van de Muur van Hadrianus oftewel Hadrian's wall. Heel veel over te vinden of anders praat Erwin Damhuis, een collega van Magda, je met alle liefde bij. Hij heeft 'm gelopen.
Wij gaan 'm ook even lopen. Nou ja, die 100 meter die hier bloot ligt dan. Wel het moment om om te schakelen naar sturdy footwear, oftewel stevige stappers. Voor mij zijn dat mijn wandelschoenen, voor Magda haar Dubarry wellies, die ook weleens als paardrijlaarzen worden aangezien.
De volgende stop heeft Magda ook al gevonden, we gaan even kijken bij Prudhoe Castle.
De navigatie leidt ons via een heel smal bruggetje waarvan ik er lang niet zeker van ben dat het past. Ik zie in de gauwigheid een hoop waarschuwingen, een breedte van 6'-6" (6 foot 6 inch) en heb eigenlijk geen idee hoe breed die RAV4 eigenlijk is. Breed genoeg in ieder geval om geselecteerd te worden voor de Brede-Bakken-Baan.
We besluiten om te rijden.
Het kasteel is helaas gesloten, maar de wandeling eromheen is ook erg mooi.
De weg terug leidt ons... weer naar dat smalle bruggetje, maar nu vanaf de andere kant. Hadden we natuurlijk aan kunnen zien komen. Die 6'-6" heb ik inmiddels omgerekend naar 'iets minder dan 2 meter' en onder het motto mangs bu'j te bange (soms ben je te bang) wagen we het er toch maar op.
En het past precies!
Wat rijdt dat toch mooi zo door de country side! Ik moedig de navigatie aan om wat meer bochtige weggetjes te kiezen en word niet teleurgesteld. Al denk ik niet dat ik dit nog een keer voor elkaar ga krijgen met Magda naast me. (maar deze buit is binnen)
We gaan een pauzeplekje opzoeken. Brampton klinkt wel als een mooi plaatsje.
Two teas please...
Bij het pinnen krijg ik een schermpje met hoeveel fooi ik wil geven; 10, 15 of 20%. Daar word ik altijd een beetje korzelig van, en al helemaal voor 2 thee! Beetje 'kinderen die vragen worden overgeslagen' gevoel.
Het laatste uurtje rijden we via de doorgaande weg naar ons appartement in Whitehaven.
Als we kwartier hebben gemaakt lopen we nog even naar de Aldi voor wat kleine boodschappen en laten we op de terugweg nu langs de afhaalchinees komen! Curry chicken met rijst voor Magda en voor mij uiteraard de beef chowmein.
We hebben nog geen plannen voor morgen, maar dat komt vanzelf.