Maandag

Gisteren heb ik nog even, hier net over de grens, de auto volgetankt voor €1,59 de liter en daarna thuis aan de lader gehangen om ook de batterij volledig op te laden.

Magda wast en stofzuigt 'm ook nog even en prompt komt Bob ook voorrijden in zijn Tesla waar de dennennaalden nog inzitten. Alsof zijn vader 'm iets heeft ingefluisterd.

Aansluitend eten we ouderwets gezellig pannenkoeken en vertrekt Bob met een glimmende, schone auto en een volle buik weer richting Almelo.

Van DFDS Ferries, de maatschappij waarmee we varen, kregen we een mail met een te printen blaadje dat ons toegang moet geven tot de haven. Vandaag beginnen de voorbereidingen van Sail Amsterdam en dan is daar alles afgesloten. Behalve voor ons!! (en alle andere honderden passagiers van de Princess Seaways)

Als ik beneden kom met dat printje vraagt Magda of ik toch ook wel de boeking van de overtocht heb geprint. Want stel dat net op het moment van inchecken je telefoon het niet doet...

Weer beneden vraagt ze; en die van het appartement? Je weet maar nooit met die apparaten. Zucht... digitalisering is niet echt aan vrouwlief besteed.

Wil je er dan ook nog een mooi stevig mapje omheen? Nou, dat wil ze wel!

Als we vertrekken vraag ik Magda een keer of 3 of ze zeker weet dat ze alles bij zich heeft dat ze mee wil nemen. Bij De Thij gaan we er toch weer af, terug naar huis. Maar dit keer was ik het die wat vergeten was.

We zijn vroeg en kunnen direct inchecken. Na de paspoortcontrole, wat een loketje verder is, worden we naar baan 3 gedirigeerd. Nou, daar wil je dus NIET staan.

Voor de balans van het schip worden de jongens van de mannen gescheiden. Baan 3 wordt gevuld met de brede zware personenauto’s, totdat die baan vol is. De brede-bakken-baan zeg maar.

Stoer om daar te mogen staan zou je denken, maar de plek die voor die bredere auto’s op de boot is gereserveerd wordt als een van de laatste geladen.

En zo staan de altijd zo geduldige Magda en ik dik 2 uur stoer te wezen in de haven terwijl de rest allemaal wel door mag en we het terras van het schip vanaf de kade kunnen zien vollopen.

Als we het schip inrijden moet Magda eruit en dirigeert een iel Filipijns mannetje mij met de rechterkant zo strak mogelijk tegen de stalen wand. Met 5 cm speling rechts, voor en achter mij sta ik goed, blijkt uit zijn thumbs up.

We gooien de spulletjes in onze hut om een rondje schip te kunnen doen. Een extra dure hut, met dank aan Regien O. te E., die Magda bij een vorige reis zei dat een hut zonder raam haar wel enorm eng leek! Nu vindt Magda dat ook en vanaf dat moment dus alleen maar duurdere Sea View Cabins.

In tegenstelling tot de vorige keer varen we nu wel een aardig deel in het licht. Ze is er oprecht blij mee, en dat is ook heel veel waard.

Eenmaal buitengaats gaan we nog even shoppen en om 19:30 kunnen we aanschuiven aan het diner.

Na een copieuze maaltijd (all you can eat en mijn niet optimale zelfbeheersing op dat vlak is niet de meest ideale combinatie) buiken we buiten op het dek nog een uurtje uit. Lekker golfjes kijken bij de ondergaande zon.

Rond 22:00 gaan we weer naar binnen en willen nog een drankje doen, maar in beide barren is het een lawaai van jewelste.

Een versterkte troubadour van het B garnituur en in de andere bar de onvermijdelijke oostblok-band. Mogelijk is het de leeftijd, maar waarom moet alle muziek, ook in de shop, zo knetter hard staan?

Het is ook wel mooi geweest eigenlijk, we zoeken onze hut op, lezen nog een hoofdstukje en gaan lekker slapen.

^^^