Vrijdag
Vandaag staat Carlisle, de hoofdstad van Cumbria, op het programma. Maar niet voordat we 2 espresso's bij onze mattie hebben gescoord.
De vraag van vandaag; wordt het Queen Mum of the Old Bean Charlie die meegaat met de koffieman?
Embedded Files
Naast het schitterende landschap, waar we altijd zo van genieten, zijn er ook van die plekken waarbij je denkt, moet dat nou?
Zo zonde! Schitterende 'Teletubbie' heuvels en dan staan daar van die huge ass propellers op. Weg 'mooi'.
We parkeren aan de rand van de stad en gooien met de MiPermit app wat virtuele muntjes in de parkeerautomaat. Wel apart dat de RingGo app die ze in Zuid-Engeland bijna overal gebruiken, hier helemaal niet gebruikt lijkt te worden.
We wandelen naar de stad, beeldredacteur voorop.
Vrijwel direct zien we ook Carlisle Cathedral, één van de redenen waarom we naar Carlisle zijn gegaan.
Het is een mooie kathedraal maar wel eentje met een aantal (te veel) van die trigger-happy vrijwilligers.
Dat komen we vaker tegen. Stuk voor stuk echt heel lieve mensen, met een heel groot hart voor hun kerk en met heel veel detailkennis die ze heel graag met jou willen delen. In hun eigen vrije tijd.
Van elk glas-in-lood paneeltje kunnen ze je de oorsprong en diepere betekenis vertellen, en hoe het zich verhoudt met de rest van de panelen. Van elke orgelpijp kennen ze de plaatsing en toonhoogte.
Maar dat hoeft van ons echt niet. En anders vragen we er wel naar of zoeken we het op. Voor ons is het juist enkel de sfeer proeven, beetje slenteren en in stilte wat snuffelen.
Maar het afwijzen van die uitleg voelt zo verkeerd omdat hun intenties zo zuiver zijn.
Terwijl we overdreven lang naar het schitterende plafond staren houden we in onze ooghoek de vrijwilliger die op ons loert in de gaten. Op het moment dat hij even iets overlegt met zijn collega kunnen wij stiekem achter hem langs weg sneaken, zonder dat hij gezichtsverlies lijdt.
Met veel indrukken, weinig detailkennis, 0 bezeerde zielen en een kleine donatie armer verlaten we de kerk en gaan de stad in.
We hebben wel zin in cream tea!
We melden ons bij een tentje en vragen of ze scones hebben. Die hebben ze niet, tenminste niet de zoete voor cream tea. De serveerster vindt het maar wat raar dat we dan elders gaan kijken, immers genoeg andere zoetigheid in de vitrine!
Maar het is gewoon één van de vinkjes die we op zo'n vakantie een paar keer willen zetten, dus dan liever een deurtje verder kijken. Dat deurtje worden tig deurtjes en uiteindelijk hebben we helemaal geen tea, maar goed. Karma zullen we maar denken.
Waterstones, ook vaste prik.
Hebben ze ook boeken over inner power rediscovery! Afdeling vrouwenboeken. Niks voor Magda, zegt Magda.
Het centrum wordt verbouwd, klaar zomer 2025 (hadden ze beloofd).
We kijken ook nog even bij het kasteel.
Dit is ook een belangrijk punt in de Hadrian's wall, waar we dinsdag, aan de andere kant van het land, ook zijn geweest. We zijn dus, zoals veel wandelaars, in het oosten begonnen en in het westen geëindigd. Paar stukjes overgeslagen, dat dan weer wel.
En er ligt hier nog een stukje eigen bijdrage. Vanuit de tijd dat ze nog lid waren van de EU.
Maar highlight van de dag is zonder enige twijfel ons bezoekje aan The Bookcase.
Nou ja, Magda heeft nog een kekke beige, high fashion bodywarmer gescoord van haar laatste vakantiegeld (voor een whopping £3 bij de Primark) maar afgezien daarvan was dit toch wel het mooist.
Van kelder tot zolder, van kamer tot kamer, boeken, boeken en nog eens boeken.
Twee boeken gaan emigreren. Peter Rabbit & Friends en A Christmas Carol van Charles Dickens.
Heel bijzonder dat zowel Magda als ik bij het lezen van de eerste alinea direct onder de indruk waren van het mooie taalgebruik. Die nemen we mee, spraken we in koor.
Leuk ook om met de kerstdagen, wanneer Scrooge ongetwijfeld op tv wordt vertoond, het origineel te lezen. Nu al zin in.
Via een work in progress (mogen we toch hopen) gebouw verlaten we de stad.
Tijd om een hapje te gaan eten. Met de mislukte cream tea lopen we inmiddels op reserve.
Fish & Chips aan zee klinkt als een goed plan en Magda vindt met jaloersmakend gemak the place to be.
Buikje weer vol, nog even vanuit de auto van de ondergaande zon genieten en dan op hoes an.
Als afsluiting van weer een mooie dag drinken we nog een pint in de kroeg.
De jongen achter de bar waant zich onbespied en vult een pint glas met maar liefst 6 shots wodka, vult het op met cola en kloekt het achter elkaar naar binnen. Pijnlijk om te zien, ik denk niet dat hij achter een bar hoort te staan, maar goed.
Morgen is het harbour fest, we zijn benieuwd.
Google Sites
Report abuse