Zaterdag

Vandaag blijven we op en rond ons honk.

Straks gaan we kijken bij het Harbour Fest wat hier voor de deur wordt gehouden.

We hopen, zeker voor de deelnemers, dat het weer een beetje te doen blijft. De verwachtingen zijn niet echt super.

Als eerste lopen we hier nog even de stad in. Binnenkort verjaart er iemand en postzegels verkopen ze hier alleen bij het postkantoor, dat op zaterdag alleen 's ochtends geopend is.

Naast het postkantoor zit zo'n alternatief winkeltje waar ze ook van die steentjes verkopen.

Mijn down to earth, doe effe normaal moppie, die al die zweefboeken en praatclubjes maar niks vindt, is daar niet bij weg te slaan. Het blijft een wonderlijk wezen.

Volgens haar zoekt de steen jou, in plaats van andersom. Je moet dus díe steen nemen die goed voelt, die je een soort van aankijkt.

Yep, sounds legit. Denk ik... of zo...

Als een kind zo blij poseert ze met de nieuwe aanwinst. Thuis opzoeken welke steen haar gekozen heeft.

Ik denk even boven de deur Eternal Stoornis te lezen. Wonder why...

We lopen verder door de stad en bedenken dat we nog iets moeten halen, kerstkaarten! Die halen we ook altijd hier en daarmee steunen we dan ook goede doelen.

Eerder deze week heb ik de kattenopvang gevetood, maar het steunen van dementie organisaties voelt wel goed.

Het is nog wat vroeg, nog 117 dagen te gaan tot kerst, maar het is niet zeker dat we hier voor die tijd nog een keer zullen zijn. Uitgesloten is het ook niet trouwens.

Teruglopend trek ik Magda even wat meer naar me toe, er willen wat mensen langs, zo lijkt het.

Wat is er? Even uit de loop... Ik bén de loop!

Het is inderdaad allemaal een kwestie van perceptie.

We komen ook langs dit rare zaakje, Baccy Shack Bird Shack. Een compleet logische combinatie, vapes en vogelzaad, toch? Zit vlakbij ons appartement.

Thuis snel met Google Lens kijken welke steen het is die vond dat Magda hem nodig heeft. Het blijkt Carneool.

Keywords; kalmerend en aardend, een opbeurende edelsteen. We gaan het zien.

Voor meer gekkigheid gaan we naar de haven.

Daar voert NoFitState Circus hun high-impact, high-skill circus show using UK grown bamboo and human bodies op. Scary shit met al dat BamBOO!

Naast ons staat, het kan haast niet anders, de moeder van een van de artiesten. Super overdreven hard klappen en roepen, waarbij ze zelf haast een attractie op zich wordt, met haar rode mutsje.

Knap gedaan wel, doen wij ze niet na! Onze kunstjes met bamboe zouden meer in de buurt komen van wat reuzenpanda's ermee kunnen; opeten.

Helaas kunnen ze de show niet helemaal afmaken. Het begint weer te regenen en daarmee wordt het glad.

Je wil ook niet dat het een BAM BOOM show wordt.

Het weer is sowieso echt kak voor de deelnemers die hier veel tijd instoppen. Veel plekken zijn ook niet eens gevuld.

Met een bakkie van onze mate slenteren we er nog een keer overheen.

We worden aangesproken door een lieve man die met veel humor zijn foldertje aan de man brengt. Er staat ook een plattegrond in. In case you get lost voegt hij er lachend aan toe.

Wel staat er een stoere stand van West Cumbria Search and Rescue. Ze zoeken vrijwilligers.

Dat zou mij ook wel wat lijken als ik hier zou wonen, zegt Magda. Totdat ze ziet dat het wel heel veel met water is.

Yep, LAKE district love...

In de middag scoren we wat lekkers voor Magda. Voor bij de koffie de resterende dagen.

Baklava is niet aan mij besteed, veel te zoet.

Aan het eind van de dag lopen we nog even terug voor nacho's. Snel door de regen terug om het lekker droog, voor de tv, op te eten.

Met imposante voorbij jagende luchten op de achtergrond kijken we ’s avonds op Netflix de (Britse, joh!) mini serie Hostage.

^^^