Zondag
Met een beetje fantasie schijnt het zonnetje. Het is in ieder geval niet geheel bewolkt. That's a plus, zoals ze hier zeggen.
We gaan zeetje kijken!
Het strand van St Bees leent zich daar perfect voor en het is maar 10 minuutjes rijden.
Met een beetje fantasie schijnt het zonnetje. Het is in ieder geval niet geheel bewolkt. That's a plus, zoals ze hier zeggen.
We gaan zeetje kijken!
Het strand van St Bees leent zich daar perfect voor en het is maar 10 minuutjes rijden.
Maar first things first, we beginnen met een cream tea, met zeezicht.
De verse, homemade scones met the works smaken heerlijk. Een mooi bodempje voor een strandwandeling.
We lopen het strand op en er staat een meer dan straf briesje. Ik ben benieuwd hoeveel Beaufort dit is, zeg ik tegen Magda.
Doe niet zo interessant met je Beaufort joh en kijk gewoon even wat de windkracht is.
Ik check de app. Het is windkracht 6 Beaufort.
Lekker even uitwaaien! Zo aan de vloedlijn voelt het nog stoerder dan windkracht 6.
Magda vult ondertussen haar digitale fotorolletje.
Na de heerlijke wandeling is het té zonde om weer te vertrekken. Golfjes kijken is wel ons ding, zeg maar. We halen wat te drinken en zoeken onszelf een mooi plekje uit.
Heerlijk een beetje mijmeren terwijl we het water steeds dichterbij zien komen, het is zowaar vloed.
Blijkbaar is het te lang stil. Ben je de herfst van je leven aan het overdenken? Ik schrik ervan! Herfst?!!
Maar goed beschouwd heeft ze wel een punt. Als je je leven in 4 fases moet opdelen is dat, optimistisch beschouwd, 25 jaar per fase. In seizoenen is dat 25 jaar lente, zomer tussen 25 en 50 jaar, en dan zit ik al best een tijdje in de herfst ja. Slik.
Zullen we het anders nazomer noemen, probeer ik nog. Het blijft angstvallig stil.
Er zijn wel meer dingen die me op zo'n moment ineens bezig kunnen houden.
Waarom heeft het ene strand schelpen, maar dit strand kiezels?
Of hoe komt het dat de één wel, en de ander geen krullen heeft. Wat doet een haar krullen?
Waarom gillen meisjes altijd zo? Een opa is met zijn kleindochter en kleinzoon langs de branding aan het spelen. Elke keer als er een golf over de voeten van het meisje gaat gilt ze het uit. En als het zo erg is dat je ervan moet gillen, waarom ga je er dan terug in? (ik snap wel meer niet van meisjes)
Waarom waait Magda's sjaal niet weg, maar mijn zakdoek wel?
Why, why, why...
As the day comes to a close zoeken we ons tijdelijke thuis weer op. Van het Harbour Fest is alleen een omgewaaide Dixi nog over.
Geen nood, we weten wel een lekker hapje te scoren. En daarna slingeren we Netflix nog een keer aan.
A day well spent. Again.